Dag 4 -Ushuaïa
Zaterdag 16 januari
7.15 u. was het tijd om op te staan en zo snel mogelijk proberen te eten? Want ik wou eerst nog geld wisselen en een winkel binnen gaan om wat te kopen. Maar ja, op zaterdag gaat alles later open.
M.a.w. ik stond tijdig klaar voor de trip naar het Tierra del Fuego N.P. De bus vertrok om 9.05 u. en 5 minuten later waren we bij het volgende hotel. Hoe ze het ook deden weet ik niet, maar daar bleven we zeker een half uur staan (o.a. moesten er een paar terug om hun fototoestel te halen) Het waren ook niet de slimste mensen. De gids had het over de zomer en iemand vroeg: Wanneer begint de zomer hier juist? Ja, 21 december natuurlijk. De reactie van de dame achter mij was: Hé, dat was in Australië ook zo! Logisch, want we zten op het zuidlijke halffront.
Na het wachten moesten we langs nog een hotel, maar daar zat iedereen vlot in de bus binnen de 5 minuten.
Het park was niet zover, maar eerst moest ik de prut uit mijn ogen wrijven, want zelfs hier hadden ze het gepresteerd om een golf terrein aan te leggen. Veel herkende ik niet meer t.o.v. 16 jaar geleden. Alleen was het nu massatoerisme en wij waren daar toen alleen. Er was zelfs een spoorweg aangelegd! Onze eerste stop was bij Bahia Ensenada, waar het meest zuidelijk gelegen postkantoor was. Het stond bovenop een kleine pier! Je kon hier een stempel laten zetten en natuurlijk moest ik die 16 jaar na mijn eerste zeker weer hebben. Alleen moest je er nu 6 Peso voor betalen. Tja, het toerisme hé. Op het strandje en rotsen lagen er mosselen die net boven water zaten en dus dicht waren. Vandaar ging het naar de volgende stop. Onderweg zagen we het indianenbrood, wat ik herkende van een vorige keer. Het waren oranje sponsachtige bolletjes die aan de bomen hingen, eigenlijk een soort zwam.
Onderweg hadden we nog een paar fotostops met o.a. een mooi uitzicht op Condor Mountain. Verderop mochten we er weer uit voor een korte wandeling tot Bahia Lapataia, de plaats weer het bord staat :Alaska 17848 km. Het was een wandelingetje van een klein half uur waar we buiten het uitkijkpunt ook de witte en gele orchidees zagen.
Bij het bord was het deze keer een nummertje trekken om ernaast te kunnen staan voor de foto, terwijl we hier vorige keer allen waren. De houten padjes waren nog helemaal niet aangelegd , maar dankzij deze padjes nam ik enkele mooie foto’s van konijnen. Terug de bus in ging het regelrecht weer naar de stad. Veel tijd schoot er niet meer over en het uur dat me restte deed ik niets meer dan eten en nog snel tot die oude boot lopen die voor de kust lag. Die lag er in 1993 ook al, maar nog niet als monument. Na een blitsbezoek werd het tijd om naar de afspraakplek te gaan (15.00 u.) Al snel konden we op de bussen (15.20 u.) om dan met een omweg van een paar kilometers 300 à 400 m. verder gebracht te worden bij de boot. Maar we kregen ook nog een bagagecontrole op weg naar die boot. Het was echt een show, want als je slechte bedoelingen had liet je gewoon alles in de bus liggen. Om16.00 u. gingen we aan boord. Eerst paspoort afgeven en in de kamer controleren of de bagage er was.
Het was toch wel even slikken hoe klein alles was. Mensen met claustrofobie zullen zeker problemen hebben op dit schip. Hier zouden we de volgende 10 degen doorbrengen. We kregen een briefing over wie wie was en dan konden we naar het dek om het vertrek te zien. Het duurde allemaal een beetje langer dan verwacht, maar om 19.15 u. was het zover. Al snel zagen we Ushuaia kleiner worden en was het etenstijd. (20.30 - 21.45 u.) Daarna kregen we eerst nog een rampenoefening over wat we moesten doen en waar naartoe als er wat mis zou gaan, plus natuurlijk ook uitleg over zeeziekte. Ik plakte een strip achter mijn oor in de hoop dat het zou werken. Nadien had ik nog even tijd om de foto’s te selecteren en dit dagboek in te vullen (10.30 - 11.25 u.) Tegen dat ik in mijn bed lag was het 0.15 u.